Mój wzrok przyciągnął niezwykle duży kwiat. Pobiegłem do niego i zamarłem z podziwu ... Tu, wśród zarośli, pojawił się przede mną - wysoki, smukły, z nierozgałęzionymi pędami, z których każdy był zwieńczony kwiatem o niezwykłej urodzie. Płatki były białe z ciemnopurpurową plamą u podstawy. Subtelny zapach wypełnił zmierzch ...
W ten sposób angielski botanik Reginald Farrer , który jako pierwszy to opisał, opowiedział o swoim spotkaniu z piwonią drzewną w Tybecie . Nigdzie na świecie kwiat ten nie cieszy się takim szacunkiem i popularnością jak w Chinach, gdzie uważany jest za cesarza kwiatów, symbol bogactwa i długowieczności. A w naszym kraju ta kultura jest stosunkowo nowa, słabo zbadana.
W powyższym cytacie mówimy o najpospolitszym i najbardziej dekoracyjnym gatunku - piwonii drzewiastej ( P. suffruticosa ), która nadała nazwę całej grupie. Wszystko jest dokładnie w nim: na jednym krzaku (2–2,5 m wysokości) jednocześnie może kwitnąć od 50 do 70 kwiatów o gęstych, falistych płatkach koloru białego, różowego, malinowego, liliowego iz ciemnofioletową plamką u podstawy.
Kwiaty są rzeczywiście niezwykle duże - do 20-25 cm, podwójne i półpełne. Liście są duże, rozcięte. Na środkowym pasie piwonie drzewne oczywiście nie wyglądają tak luksusowo, dorastają do 1-1,5 m, zwykle kwitną pod koniec maja i kwitną około dwóch tygodni. Jako pierwsze kwitną formy piwonii z nie podwójnymi kwiatami, a następnie z podwójnymi.
Mniej znana jest grupa gatunków półkrzewiastych . Są to piwonia żółta ( P. lutea ) i piwonia Delaway ( P. Delavayi ). Zostały znalezione przez opata Delawaya w chińskiej prowincji Junnan w latach 1883-1884. Mają proste nierozgałęzione łodygi, bardzo piękne duże liście. Na pędach są 3-4 kwiaty, ale osiągają do 9 cm.
Piwonia żółta ma jasnożółte płatki, piwonia Delavey ma kasztan lub ciemny kasztan. W warunkach strefy środkowej w okresie zimowym ich część nadziemna często obumiera (podobnie jak w zielnych ), a pod koniec czerwca dorasta do 1,5 m.
W przeciwieństwie do zwykłych piwonii zielnych, piwonie drzewne są rzadko spotykane w ogrodach amatorskich i niewiele osób wie o osobliwościach ich uprawy. Chociaż od niedawna w sklepach i centrach ogrodniczych coraz częściej pojawia się materiał nasadzeniowy.
ZALECENIA DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI
Oświetlenie jest światłolubne, idealne miejsce w półcieniu, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Preferowana gleba piaszczysto-gliniasta, luźna, bogata w próchnicę.
Toleruje suszę, ale przed kwitnieniem wymaga obfitego podlewania.
Propagowane przez nasiona i wegetatywnie.
Choroby i szkodniki: szara zgnilizna, zgnilizna korzeni, rdza, brązowa plamistość liści.
