Majowie, którzy kiedyś wymyślili to proste urządzenie - prostokątny kawałek gęstej tkaniny zawieszony między dwoma podporami - wydawali się wiedzieć, jak odpoczywać. Historycy uważają, że w dżungli rojącej się od węży i owadów hamak zawieszony na odpowiedniej wysokości służył przede wszystkim do bezpiecznego snu. Jednak współcześni eksperci twierdzą, że taki stan „zawieszenia” - między niebem a ziemią - rozluźnia aparat przedsionkowy, tworząc uczucie bliskie nieważkości.
Samo słowo „hamak” pochodzi od indyjskiego „hamaka”. Już w 2000 roku pne Indianie utkali wiszące łóżko z włókien agawy. Europejczycy dostosowali hamak do potrzeb żeglarzy i „ulepszyli” go - stał się mniejszy, węższy, lżejszy, ponieważ był wykonany głównie z siatki. Oczywiście podczas burzy był mniej mokry, ale trudno było nazwać go wygodnym.
Hamaki są teraz wykonane z bawełny, nylonu i siatki. Wypoczywanie w nim było naprawdę wygodne, hamak powinien być dość gęsty i obszerny, a jednocześnie nie powinien się nagrzewać i przepuszczać powietrze. Za pomocą specjalnych kółek hamak można zawiesić na dużych drzewach lub na wykopanych i betonowych żerdziach (o średnicy min. 20 cm). Lub - przymocuj do przykręcanych haczyków na ścianach tarasu i altanki lub możesz użyć gotowych drewnianych lub metalowych stojaków.
Tradycyjny hamak składa się z lnu i grubych uprzęży rozpiętych na całym jego obwodzie (zawiesia). „Ulepszone” hamaki z poprzecznymi listwami (zwykle drewniane) są dość wygodne: mniej opadają. Istnieją również hamaki do siedzenia, nazywane są również „fotelami hamakowymi”, które mogą służyć jako huśtawka.
